Dit betekende echter niet dat ik me alleen wilde overgeven aan toeristische activiteiten. Ik wilde mijn lieve vriend het beste laten zien wat Florence te bieden had. Aangezien ik er eerder was geweest, ben ik samen met haar wat buiten de gebaande paden getreden.
In deze blogpost deel ik de stiekeme, gezellige hoekjes en gaatje in en rondom Florence die je echt een keer gezien moet hebben tijdens je vakantie in Italië!
Een klein restaurant in Milaan - Saporimaestri
Ik wist dat we rond 2 uur in Milaan zouden aankomen en zodra ons vliegtuig geland was, was ik al bezig met het reserveren voor die middag. Ik zocht een wat kleiner restaurant; ietsje verder weg van de toeristische centra. Ik heb niet echt een probleem met toeristische trekpleisters, maar ik ga niet vijf keer zoveel betalen voor een gerecht dat een paar straten verderop goedkoper en kwalitatiever te krijgen is.
Dus zo vond ik Saporimaestri, gelegen in de Via Maestri Campionesi, 4, en direct nadat we ons hotel hadden gevonden en onze reisbagage hadden gedumpt, waren we op weg. Het plan was om een cocktail te halen, naar de Duomo van Milaan te kijken, naar het restaurant te gaan en op de terugweg onder het genot van een ijsje rond te lopen in de winkelgalerij Galleria Vittorio Emanuele II. Simpel, toch? Wat kan er misgaan?
Allereerst heb ik de enige regel overtreden die ik heb met betrekking tot reizen in mei: zorg dat je altijd een lichte jas bij je hebt. We lieten onze jassen achter in onze hotelkamers omdat we het beu waren om er de hele tijd mee rond te lopen. Dit is een fout die je nooit moet maken, beste medereiziger, want ja, al schitterde de Duomo o zo schoon, begon er toch langzaam een stevige bries te waaien... maar hier later meer over.
Het voordeel van een restaurant buiten het centrum (ongeveer 25 minuten lopen van de Duomo) is de kans om het leven van de lokale bevolking echt te observeren en gebouwen te zien die we anders niet zouden hebben gezien. Zo slenterden we langs Palazzo di Giustizia (Hof van Milaan) en een aantal prachtige musea, standbeelden en parken met weelderig groen.
Saporimaestri stelde niet teleur. Ik had de artisjokravioli met aubergines, terwijl mijn vriend koos voor de Calamarata pasta met tonijn. De oer-Italiaanse ingrediënten waren op meesterlijke wijze in een ware explosie van smaak voorbereid.
Terwijl we terugliepen naar ons hotel, werd het steeds duidelijker dat jassen niet mee nemen een grote blunder bleek te zijn. Het kwam met bakken uit de lucht. Toch besloten we ons ijsje te halen bij de Galleria Vittorio Emanuele en stopten we even om naar een opera-zingende dame te luisteren. Ze kon mooi zingen, maar het weer werd er niet beter op. Uiteindelijk zijn we van top tot teen doorweek thuisgekomen.
Het beste broodje in Florence en bijna verdwalen in de Galleria degli Uffizi
De volgende dag was een zaterdag en we hadden niet alleen treinkaartjes naar Florence, maar ook kaartjes voor de Galleria degli Uffizi . Het is belangrijk op te merken dat als je online kaartjes koopt voor de Uffizi, of een ander museum in Florence, dat niet per se je toegangsbewijs is. Je moet bij een toeristenbureau of de informatiebalie van het museum vragen of de online tickets moeten worden ingeleverd voor papieren tickets. Dit was voor ons het geval, maar gelukkig konden we onze tickets een straat verder ophalen. Hier heb ik iets geweldigs geleerd! Ik vroeg de vriendelijke dame die ons onze kaartjes gaf waarom ik geen Boboli Gaden-tickets en Palazzo Pitti-tickets voor zondag kon boeken. Met een trotse glimlach antwoorde ze dat alle musea op de eerste zondag van de maand gratis entree hebben. Dat is dus mijn tweede goeie museum tip voor Italië, naast de vele festivals en openluchtactiviteiten die het land tijdens de zomermaanden te bieden heeft.
Tip: Zelfs als entree gratis is kan je niet zomaar naar binnen lopen. Je moet alsnog eventjes in de rij staan om een kaartje te halen.
Tussen het halen van ons ticket en het tijdstip waarop wij het museum zouden bezoeken hadden we snel nog tijd om een broodje bij All' Antico Vinaio te halen. Dit was overduidelijk een niet-zo-verborgen pareltje. Er stonden ongeveer 300 mensen in de rij voor deze populaire broodjesboer. Mijn maag protesteerde luidkeels op het wachten, en dus besloten wij het minder bekende Dal Vinaio op Piazza della Signoria uit te proberen. Hier was de rij aanzienlijk korter,en ik ben er 100% zeker van dat we de betere deal hebben gekregen. Ik kreeg een Signoria broodje: een focaccia met mortadella, ricotta kaas en pesto genovese. We gingen op de trappen in de buurt van een mooi standbeeld zitten en genoten van wat misschien wel het beste broodje van mijn leven was!
Omdat de uren in Toscane sneller voorbij leken te gaan dan waar ook ter wereld, haastten we ons al snel richting Galleria degli Uffizi. Het was een geweldige ervaring, en we zijn erin geslaagd om te verdwalen op de bovenverdieping, ook al is het een eenvoudige U-vormige gang. Allereerst kwamen we erachter dat je extra goed moet opletten wat er voor elke kamer staat. Er is geen groot neonbord dat naar Boticcelli's Venus wijst. Het is gewoon een kamer genaamd Botticelli, Renaissance die we volledig voorbij zijn gestoomd omdat er een rij mensen voor een deur stond waar we niet naar binnen konden kijken. Na een poosje klikte het bij ons, maar toen hadden we eigenlijk geen zin om weer eindeloos in een rij te staan. De Venus gaat nergens heen. Een volgende keer dan maar. Ondertussen keken we onze ogen uit naar andere exposities en toen we terugliepen, kwamen we erachter dat mensen naar iets heel ander stonden te koekeloeren. We konden de Venus gewoon van dichtbij zien! Moraal van het verhaal: ga niet in vreemde rijen staan.
Een tweede tip is dat je je tijd in Galleria degli Uffizi goed moet indelen. Als je te lang op de bovenste verdieping blijft hangen, dan blijft er geen tijd meer over om de schitterende Caravaggio’s op de begane grond te bewonderen!
De Boboli-tuinen en Palazzo Pitti
Toen mijn vriendin hoorde dat elk museum op zondag gratis was, wilde ze alles zien. Ik moest haar meteen tegenhouden en uitleggen dat er veel te veel musea waren en dat dat de dood van onze voeten zou zijn. In plaats daarvan zei ik dat ze er nog twee uit mocht kiezen; dus koos ze tot mijn grootste vreugde voor de Boboli-tuinen en het Palazzo Pitti.
De Boboli-tuinen zijn een van de mooiste Italiaanse renaissancetuinen ter wereld. Oorspronkelijk ontworpen voor de Medici-familie in de 16e eeuw, zijn de tuinen een harmonieuze mix van architectuur, beeldhouwkunst en natuur. Terwijl we door de labyrintische paden van de Boboli-tuinen dwaalden, kwamen we bij elke bocht weer een lust voor het oog tegen. Overal waar je keek waren er oude beelden, sierlijke fonteinen, verborgen grotten en geheime bloemenperkjes. Voor mij was echter het hoogtepunt een restaurant dat ergens tussen Palazzo Pitti en de Boboli-tuinen in lag. Hier hadden we de kans om onze benen wat rust te gunnen na urenlang bergopwaarts en bergafwaarts te hebben gelopen. We trakteerde onszelf op een comfortabele stoel en een flinke kop Italiaanse cappuccino. Oh, en een pro-tip voor een bezoek aan het Palazzo Pitti: maak geen gebruik van de toiletten op de begane grond. Daar zijn weer veel rijen die je makkelijk kan ontwijken. Ga in plaats daarvan naar boven om de tentoonstellingen te kijken. Daar is namelijk ook een wc die veel rustiger is.
Hoe dan ook, toen we de schitterende zalen van Palazzo Pitti binnenstapten, keken we meteen onze ogen uit naar een tijdperk van majestueuze elegantie. We verwonderden ons over de uitgebreide fresco's die de plafonds sierden, stonden tijdenlang stil bij de prachtige sculpturen langs de galerijen en verloren ons in de schoonheid van meesters zoals Rafaël, Titiaan en Rubens.
Een van de hoogtepunten van het Palazzo Pitti is de Palatijnse Galerij, de bewaarplek van een verbluffend scala aan renaissancekunst. We namen de tijd om door de schitterend versierde kamers te dwalen, de ene nog adembenemender dan de andere. Ook bezochten we de koninklijke appartementen, waar we een glimp konden opvangen van de decadente Medici levensstijl.
Een ontspannende dag in Certaldo, Bocaccio
Ik ben altijd een grote fan geweest van Bocaccio. De Decameron is een van mijn favoriete stukken middeleeuwse literatuur en na twee gekke dagen in Florence te hebben doorgebracht, wilde wij, net zoals de schrijvers van het boek, ons buiten de stad verschuilen.
Certaldo, genesteld in het hart van Toscane, is in alle opzichte de reis waard. Met zijn middeleeuwse charme, pittoreske straatjes en rijke geschiedenis biedt deze betoverende stad een kijkje in de tijdloze schoonheid van het landelijke Italië. Je kunt hier gemakkelijk komen vanuit Florence, door naar het treinstation Santa Maria Novella te gaan en een treinkaartje te kopen bij een van de automaten. De treinrit duurt slechts een uur en 20 minuten en brengt je naar het hart van Toscane.
Onze dag in Certaldo begon met een ontspannen wandeling door het historische centrum, waar we terug in de tijd stapten. De geplaveide straten, omzoomd met oude stenen gebouwen en versierd met kleurrijke bloemen, straalden een sfeer van romantiek en nostalgie uit. We dwaalden door de kronkelende steegjes, bewonderden de goed bewaarde architectuur en genoten van de vredige sfeer.
Een van de hoogtepunten van ons bezoek was een ritje met de kabelbaan dat Certaldo verbindt met het heuveldorp Certaldo Alto. Toen we het laatste stukje de heuvel opklommen, werden we getrakteerd op een panoramisch uitzicht op het omliggende platteland, bezaaid met wijngaarden, olijfgaarden en glooiende heuvels zover het oog reikte.
Toen we Certaldo Alto bereikten, werden we ondergedompeld in een wereld van oude charme en historische allure. De geplaveide straten, omzoomd met ambachtelijke winkels, cafés en trattoria's, nodigden ons uit om overal even te stoppen en naar binnen te gluren. We bezochten het Palazzo Pretorio, een middeleeuws paleis versierd met fresco's en sierlijke decoraties, en de kerk van de heiligen Jacopo en Filippo, met zijn opvallende klokkentoren die met kop en schouders boven het stadje uitsteekt.
Na een ochtend vol ontdekkingen stopten we voor de lunch in een traditionele trattoria, waar we genoten van authentieke Toscaanse gerechten gemaakt met lokale ingrediënten. Ik hield het simpel en kreeg een heerlijke Pappa al Pomodoro (tomaten- en broodsoep) terwijl mijn vriendin een warme kom Minestrone voor zichzelf haalde; want daar kun je nooit fout mee gaan!
Een dag aan zee in Viareggio
Nadat we ons hadden ondergedompeld in de middeleeuwse charme van Certaldo, besloten we de kustallure van Viareggio, een levendige badplaats genesteld langs de Toscaanse kust, te omarmen. Met zijn zandstranden, bruisende promenade en levendige sfeer beloofde Viareggio een dag vol zon, zee en ontspanning te worden.
Bij aankomst in Viareggio gingen we op weg naar het beroemde strand, waar kilometers goudkleurig zand zich voor ons uitstrekten. Het weer was niet top, en je voelde dat het strand- en vakantieseizoen nog niet was begonnen, maar dat heb ik eerlijk gezegd veel liever. Het hele strand was namelijk van ons. We konden lopen waar we wilden en hadden zelfs een kleine picknick mee om van te genieten. Achteraf hebben we met blozende wangen lekker zitten nagenieten in een nabijgelegen café.
Na een ochtend van gelukzaligheid aan zee, waagden we ons in het hart van Viareggio om de charmante promenade te verkennen, omzoomd met kleurrijke cafés aan het strand, gelateria's en visrestaurants. We konden het niet laten om ons over te geven aan een bolletje romige gelato en te nippen aan een verfrissende Negroni terwijl we de wereld voorbij zagen gaan.
Voor de lunch trakteerden we onszelf op een feestmaal van verse zeevruchten in een trattoria aan zee, waar we genoten van schotels met gegrilde vis en knapperige calamares, allemaal gecombineerd met gekoelde glazen lokale witte wijn. Het was een culinair genot, nog aangenamer gemaakt door het prachtige uitzicht op zee.
Negroni & Negroni Spagliato - De cocktail van Firenze
En nu een ode aan de Negroni. Een bezoek aan Florence zou niet compleet zijn zonder te genieten van de levendige cocktailscene. Uiteraard betekent dat Negroni en de bekende variant, Negroni Sbagliato. Terwijl we door de charmante straatjes van Florence dwaalden, konden we het niet laten om ons onder te dompelen in de rijke geschiedenis en cultuur achter deze geliefde cocktails.
De Negroni, een mix van gin, Campari en zoete vermout, is een echte klassieker die de geest van Florence belichaamt. Volgens de legende werd de cocktail in het begin van de 20e eeuw in de stad uitgevonden toen graaf Camillo Negroni om een sterkere versie van zijn favoriete Americano-cocktail vroeg bij het iconische Caffè Casoni. De barman verving in een geniale zet het sodawater door gin, en zo werd de Negroni geboren.
Terwijl we nipten aan dit tijdloze brouwsel, konden we niet anders dan ons verbazen over de gedurfde smaken en elegante eenvoud. Elke slok was een reis door het rijke culinaire erfgoed van de stad, en bewijs van de creativiteit en innovatie waar Florence bekend om staat.
De Negroni Sbagliato is een heerlijke twist op het klassieke recept. Volgens de legende is de Negroni Sbagliato ontstaan in Bar Basso in Milaan, toen een barman per ongeluk prosecco in plaats van gin aan een Negroni toevoegde. Het resultaat was een verfrissende en bruisende cocktail die al snel een favoriet werd onder klanten.
Dus proost op gelukkige ongelukken, geweldige cocktails en spontane uitjes naar de mooiste plekken!
